عاشقانه تلخ ۲

دوران عجیبیست کسی فکر کسی نیست

حتی به خودش نیز بشر رحم ندارد

تا منفعتت رفت، توام رفته ای از دست

بر شاخه ی خشکیده تبر رحم ندارد

شاهی که به دست پسرش مرد نوشته.

حتی به پدر نیز پسر رحم ندارد

محتاج خودت باش که این تیغ جماعت

بر دست و سر و پا  و به پر رحم ندارد

طوفان زده دنیای مرا سخت شکسته

طوفان زده، بر زیر و زبر رحم ندارد

دستی که مرا کنده از این چاه. رها کرد

باور بکن ای عشق، بشر رحم ندارد

#حمید_رفائی

@hamidrefaeipoem